تاريخچه آبرساني :
تاريخچه آبرساني از روزگاري آغاز مي گردد كه بشر زندگي گروهي را برگزيد . و براي تامين آب مورد نياز خود ، نخستين شهرها را در كنار رودخانه هايي مانند نيل ،دجله ، فرات و سند ساخت در جاهايي كه دسترسي به آب رودخانه نبود براي رفع نيازهاي خود اقدام به كندن چاه نمود. چون همه مناطقی كه دسترسي به آب رودخانه نبود براي رفع نيازهاي خود اقدام به كندن چاه نمود چون همه آب هايي كه در دسترس بودند از نظر كمي و كيفي قابلیت جواب گویي نيازهاي انسان را نداشتند به فكر جابجا كردن آن افتاد و تكنيك آبياري و آبرساني به وجود آمد .
كانال هاي آبياري
از جريان رودخانه بشر اين قانون طبيعي را آموخت كه آب مي تواند خودبخود از بلندي به گودي روان گردد. در جاههايي كه آب در گودي قرار داشت به پيروي از طبيعت و با كندن شيارهاي روبازي در زمين شيب لازم را براي برقرار كردن جريان آب ايجاد نمود.
قنات يا كاريز
اين فكر را انسان پس از هزاران سال گسترش داد و براي برداشت از آبهاي بسيار گود بجاي شيار رو باز آبراهه هاي زيرزميني براي جريان يافتن آب بوجود آورد
در قديم شبكه آبرساني شهرها با شبكه آبياري كشاورزي جدا از هم نبودند و انسان با دستبرد در چگونگي آب ،آنرا براي آشاميدن مناسب مي ساخت . تنها از گذشته اي نزديك بود كه به علت توجه بيشتر انسان به كيفيت آبهاي آشاميدني ، به ويژه از ديد بهداشتي و گندزدايي ، شبكه هاي آبرساني شهري از شبكه هاي آبياري كشاورزي جدا شد.
